Terwijl ik door een landschap rijd waarbij het niet moeilijk is je voor te stellen dat King Athur hier ooit met zijn leger doorheen kruiste dwalen mijn gedachten met een zekere melancholie af naar mijn ouders die hier jaren hebben gewoond en echte ‘Anglofiles’ zijn geworden.
Een hoofdstad is nooit zoals de rest van het land; London is niet Engeland, Parijs is niet Frankrijk, New York is niet Amerika. Zo ook is het in Amsterdam met die heel eigen sfeer die bepaalde steden hebben.
Deze aflevering laat de veelzijdigheid van dit bijzondere stuk Portugal zien, net zo groot als Nederland, maar met iets meer ruimte! De opening is vrij heftig met het slachten van een varken, een gebruik dat ook hier tot mijn spijt zal verdwijnen vanwege regeltjes die worden verzonnen door mensen in kantoortjes in Brussel, maar dit onderwerp drukt ons wel met de neus op de feiten:
Ik begrijp de term ‘Saudade’, een soort melancholie die Portugezen kunnen voelen, al schrijvend hier op de immense stenen muur van het eeuwenoude kasteel van Monsaraz. Een enorm bouwwerk, een dorp binnen een kasteelmuur eigenlijk, met smalle straatjes van schrijlings gelegde steentjes waarover je makkelijk struikelt...
Ons vliegtuig daalt richting Ljubljana en vanuit de lucht al overvalt mij de schoonheid van dit, volkomen ten onrechte, relatief onbekende land. Zwarte, grijswitte en vooral groene bergtoppen, sommige puntig andere afgerond, overal bebossing, rivieren, meren en uitgestrekt groen landschap.
Of mag ik het niet vergelijken? Het heeft een heel eigen karakter uiteraard, en als je de stad nadert voel je iets ‘Oostbokkerigs’ , ietwat bonkige gebouwen doen wat kil aan. Maar dan arriveer je over de ‘cobblestone’ straten in het Barokke centrum, met zijn fontijnen, de fraaie bruggen over de rivier die de stad doorklieft, het groen, de vele leuke winkeltjes en natuurlijk sprankelende horeca etablissementen.
Even buiten Antwerpen, in noord oostelijke richting, komt het groen op je af. Daar ruik je de bossen, zie je de schapen en de runderen, en bezoek je de verscholen restaurants en café’s waar de sfeer gemoedelijk is en menukaarten zowel robuust als verfijnd kunnen zijn. Onafhankelijk van welk weertype en met wie je ook gaat; familie, vrienden, romantisch, sportief, avontuurlijk.
Vreemd hoe moeilijk wij doen in Nederland over een paar uur in de auto zitten. Ik vermaak me altijd prima; muziekje aan, meezingen, stiekem bellen, of: stilte en diep nadenken terwijl de witte strepen op de weg voorbijglijden…
Finland in één woord? ZUIVER. Wij hebben toch aardig wat landen bezocht de afgelopen jaren, maar nergens komt het woord zuiver zo goed tot zijn recht.
Wat een bijzondere ervaring was het vorig jaar al, het oneindig wit besneeuwde landschap waardoorheen wij reisden te voet, met de auto en met pijlsnelle sneeuwscooters.